اندوهم را
نیمی به زمین دادم
نیمی به آسمــــــــــــــان
نیمــــــــــــی آب شد نیمی آبی
*
تنهایی ام را
نیمی به آسمان دادم
نیمی به زمیـــــــــــــــن
نیمی مـــــــــــــــــــــــــــاه شد
نیمی مـــــــــــــــــــــــــــــــــــــاهی ! !
*
سکوتم را
نیمی به زمین دادم
نیمی به آسمـــــــــــــان
نیمی رعــــــــــــــــــــــد شد
نیمی طــــــــــــــــــــــــــــــــوفان ! !
*
چه فرق می کند
در ابتـــــدای راه باشم
یا در انتـــــــــــــــــهای راه
وقتی به تــــــــــــو ختم نمی شود!
وقتی هر لحظه تنـــــــــــــــها تر میوم! !
*
آیینه ی قفس نمی گذارد
پرنــــــــــــــــده فراموش کند
یــــــــــــــــــــک لحظه تنهایی خود را!
سکوت هم نمی گذارد که من تنهایی خود را فراموش کنم! !
*
آموختم درابتدای سفر
هر چه نزدیک تر به تــــو
آسمــــــــــــــــــــــــــــــان آبی تر
در انتهای راه آسمـــــــــــــــــان تیره شد ! !
*
در ابتدای راه
به من پر بخشیـــدی
پریـــــــــدم در ابتدای راه
برای تــــو قــــــفس خالی مـاند
برای من آسمان آبی ، تیــــــــــره شد ! !
*
سنگی در آب انداختم
که دایره ای بسازم به بزرگی عشق
ماهـــــــــــــــــــــــــــــــــــی ای مرد وبالا آمد ، آه
سال هاست قانون عــــــــشــــــــــــــــق بههم ریخته است
مـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــنفراموش کرده ام ! !
*
پرنده به پر بدل شد
پــــر به پـــــــــــــرنده
آب به آبــــــــــــــی بدل شد
مــــــــــاه به مــــــــــــــــــاهی
رعــــــــد به طـــــــــــــــــــــوفان
قــــــــــــــفــــــــــــــس خـــــــــالـــــــی
جـــــــــــهان از عـــــــــــــشق تـــــــــــــهی
تـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــو به خودت بدل شدی
مــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــن به تنهایی .
بهــــــــــــــــونـــه زندگــــــــــــــــي